هنوز هم میان سایه­ های ترکیده اتاق تنهایی

 به صندلی انتظار تکیه داده ­ام و می­ ریسم دقایق را...

از جنس غم شده تار و پود زندگی­ ام و رنگ درد به خود گرفته

لحظه­ های سرد جدایی...

بیا و برچین گل پونه­ های صبر را از روی پیراهن تنهایی ­ام

بیا تا عاشقانه هجا کنم طلوع دلنشین ابروانت را

در میان پروانه­ های وصال دشت جنون...

چقدر سنگین شده قلب رنگ پریده­ ام در برهوت صدایت...

آرام آرام گام­های ترنمی­ات را به سوی نگاه دردمندم بردار

می­ خواهم حک کنم خاطرات غمزده­ ی جدایی را

میان خطوط دفتر فراموشی­ات...!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: